پرینت سه بعدی چه کاربردی در آموزش دارد؟

استفاده از فناوری پرینت سه بعدی برای اهداف آموزشی، در مدارس ابتدایی و دبیرستان‌ها، دانشگاه‎ها، کتابخانه‎‌ها، کالج‌های فنی و دیگر مراکز آموزشی در حال گسترده شدن است. پرینت سه بعدی، دنیای طراحی و تولید را بهبود بخشیده. بسیاری از تولیدکنندگان و صاحبان کسب و کار این روزها از فناوری های سه بعدی برای ساخت قطعات هواپیما، اعضای مصنوعی و حتی دارو استفاده می‌کنند. در آموزش، انواع فناوری‌های پرینت سه بعدی یادگیری را سریع می‌کنند و به توسعه مهارت کمک می‎کنند. همچنین این فناوری‎ها می‎توانند رابطه میان معلمان و دانش ‎آموزان یا دانشجویان را ارتقا بخشند. علاوه بر این، وقتی به چیزی مثل فناوری طراحی سه بعدی دسترسی داشته باشید، خلاقیت و کار گروهی هم به سطوح جدیدی می‌رسند.

دنیای آموزش و پرورش چطور این فناوری را به کار می‌گیرد؟

• آموزش به دانش‌آموزان و دانشجویان درباره این فناوری. شیوه کارش و کاربردهایش در شرایط واقعی (مثل فرایندهای تولید صنعتی)
• اطلاع‌رسانی به آموزگاران و استادان درمورد این فناوری، تا بتوانند آن را به درستی در چرخه‌های آموزش بگنجانند.
• بهبود مهارات طراحی و خلاقیت در دانش‌آموزان و دانشجویان
• فهم بهتر از مفاهیم غیرقابل مشاهده یا لمس. مثلا مفاصل یا بافت‌های آناتومیک داخل بدن

فناوری طراحی سه بعدی در مدارس

تمام افرادی که به هر شکلی در آموزش نقش دارند، از مدارس ابتدایی تا دبیرستان می‌توانند از این فناوری استفاده کنند. این فناوری به آن‌ها اجازه می‎دهد مدل‌ها و الگوهای دقیق و درستی در اختیار دانش‎آموزان بگذارند تا آموزش کاربردی، واقعی و قابل لمس باشد و مفاهیم علمی سخت بیشتر از همیشه فهمیده شوند. استفاده از آبجکت‌ها یا اجسامی که با پرینتر سه بعدی ساخته شده‌اند در ارائه‌های درسی و نمایش دادنشان در کلاس، توانایی گفتگو و صحبت در جمع را در دانش‌آموزان بالا می‎برد. این توانایی وقتی اهمیت خودش را نشان می‎دهد که دانش‌آموزان به بازار کار وارد شوند. استادان می‌توانند همچنین از این فناوری برای ارتقا آموزش مفاهیم فضایی استفاده کنند. بعضی از تحقیقات در چین نشان می‎دهند که این کاربرد، باعث شده که دانش‌آموزان بسیار بهتر مفاهیم فضایی را درک کنند. روی هم رفته، خیلی از مطالعات صورت گرفته در این حوزه نشان می‌دهند که در حوزه آموزش و یادگیری، کاغذ و مانیتور به گرد پای پرینت سه بعدی نمی‎رسند. وقتی بتوانیم مفاهیم را از نزدیک لمس کنیم، به مدل‌های اعضای بدن دست بزنیم و همه چیز را ببینیم قطعا بهتر یاد می‎گیریم. این روش به جای تمرکز بر کاغذ و کتاب، بر تجربه متمرکز است و همین کیفیت یادگیری را بالا می‌برد.

دانشگاه بستر بزرگ‌تری برای آموزش فراهم می‎کند و فناوری طراحی سه بعدی هم به خوبی داخل همین بستر قرار می‎گیرد. بسیاری از دانشگاه‌های فنی و کالج‎ها این روزها پروژه‌ها و ماژول‎ های طراحی سه بعدی زیادی را وارد سرفصل‌های آموزشی‎شان در زمینه ‏های مهندسی، علوم کاربردی و دیگر رشته‎ ها کرده‌اند. این فناوری بر پرینت اجسام، طراحی مدل‎های سه‌بعدی و انواع کاربرد مواد تمرکز می‎کند. این حوزه هنوز نیاز به توسعه و دانش دقیق دارد و همین موضوع نشان می‌دهد که گستره به کارگیری ماژول‏هایش در علم کامپیوتر، دوره ‎های گرافیک و انواع  مهندسی صنعتی چقدر زیاد است.

دانشگاه ام آی تی (MIT ) برای دوره‌های کارشناسی و ارشد خود، رشته‌ای جداگانه دارد که مبانی پرینت سه‌ بعدی در آن آموزش داده می‎ شود. دانشگاه تگزاس و ویرجینیا تک در آمریکا هم مدرک این رشته را در دو شاخه پرینت صنعتی و طراحی به دانشجویان شان ارائه می‌کنند. این فناوری همچنین فرصت‎ های زیادی برای یادگیری تجربی و بصری در علوم مختلف فراهم کرده. محتواهایی که با پرینتر سه بعدی خلق می‎شوند معمولا می‌توانند به عنوان مدل آزمایشی در آزمایش‎های علمی به کار بروند، مثلا در رشته‌های مهندسی، هوا فضا یا رباتیک. بسیاری از دانشگاه ‎ها، درست شبیه مدارس آزمایشگاه‎ هایی برای پرینت سه بعدی دارند، اما به امکانات بیشتری نیاز است تا این فناوری کاربردی‌تر شود. البته بدون تربیت آموزگاران و استادانی که قوانین طراحی ساخت افزوده را بشناسند و طرز کار پرینترهای سه بعدی را بلد باشند، این آموزش به جایی نخواهد رسید.